Елімізде көптеген жануар тіршілік етеді. Олардың кейбір түрінің саны жылдан-жылға артып келеді. Жануарлардың тіршілік ортасы неғұрлым қолайлы болса, олардың көбеюі соғұрлым қарқынды жүреді. Дегенмен, кейбір жануарлардың саны кеміп, жойылып кету шегінде тұрғаны белгілі. Оларға Каспий албырты, Балқаш алабұғасы, жетісулық бақатіс, барыс, сілеусін, сұр келес, қызғылт бірқазан, кіші аққу, сары көкқұтан, дала бүркіті жатады. Жануарлардың жойылуы көп жағдайда адамның іс-әрекетіне байланысты болады. Шөл және шөлейт жерлерді игеру, жерді жырту, батпақты құрғату, өзен арнасын бұру, орман ағаштарын кесу жануарлардың тіршілік ортасының тарылуына алып келеді. Соның салдарынан олар басқа жерге қоныс аударуға мәжбүр болады. Бұл олардың ұрпақ өсіріп, көбеюіне де кедергі жасайды. Тірі ағзалардың жойылуына табиғи катаклизмдер де себеп болады. Катаклизмге өрт, су тасқыны, сел, қар көшкіні сияқты табиғи апаттар жатады. Табиғи апаттар салдарынан тірі ағзалардың саны азайып, жойылу қаупі төніп тұр. Егер де тірі ағзалар саны азайса, табиғаттағы қоректік тізбектер де бұзылады. Кейбір ағзалар қорексіз қалады. Осылайша бір ағзаның жойылуы басқа ағзаларды жойылу шегіне жеткізуі мүмкін.

    Жануарлардың жойылуына орман және дала өрті, орманды кесу, дала мен шалғындықты егіс үшін жырту, қала, жол және темір жол салу, батпақты құрғату, жануарларды терісі, еті, мүйізі үшін аулау себеп болады. Сонда жануарлардың жойылуына әкелетін негізгі себептің көбі адамның тіршілік және шаруашылық іс-әрекетіне байланысты екен.